Ducati Panigale V4 SP2

Kiedyś to były czasy, teraz to nie ma czasów. Znowu budzi się we mnie mój wewnętrzny boomer, choć jestem jeszcze młody, przystojny i wiele perspektyw wciąż przede mną. No ale cóż, zbliżam się do wieku średniego wielkimi krokami, a to wymaga pewnej dozy sentymentalizmu. W 1997 roku, bezpośrednio po powodzi, ktoś kupił w moim mieście żółte Ducati 748. Wyobraźcie sobie taki obrazek. Erotycznie piękny włoski motocykl i zmęczone powodzią miasto, które wygląda jak plan dla jakiegoś filmu postapo. Chyba wtedy narodziła się moja miłość do nieoczywistych jednośladów. W latach 90. na szczycie oferty wielu producentów stały maszyny homologacyjne do cyrku WSBK.

Polegało to na tym, że dana firma wypuszczała w ograniczonej ilości motocykl, który miał być bazą dla wyścigówki Superbike. Takie maszyny pozornie wyglądały jak ich wielkoseryjni bracia. Pod owiewkami pojawiały się możliwie najlepsze podzespoły. Windowało to cenę, ale producent nie miał zamiaru zarabiać na tych konstrukcjach, często wręcz tracił ze względu na ograniczoną skalę produkcji. Kupowali je zapaleńcy i kolekcjonerzy, Ducati oczywiście miało też taką serię. Nazywała się ona SP, jeśli miałbym okazję kupić jakiekolwiek Ducati 916-998 SP, to robiłbym to bez zastanowienia. Jeśli oczywiście byłoby mnie stać na taką transakcję. Czy najnowszy przedstawiciel rodu „SP” jest tak gorący jak jego poprzednicy?

No tak średnio bym powiedział, tak średnio, cytując klasyka. Czy z więc z nowym Panigale V4 SP2 jest coś nie tak? Przeciwnie! Dawno tak seksownego motocykla nie było mi dane oglądać. Skupmy się więc na tym, co nam pokazano. Po pierwsze – silnik. Mamy tu: ” Desmosedici Stradale (…) wywodzący się z Moto GP [choć zgodny z przepisami WSBK przy. red.]”. 1103 ccm pojemności, 215 KM i 124 Nm momentu obrotowego. Masa wynosi 381 funtów. 😛 A tak poważnie i w ludzkich jednostkach: 173 kg. Robi robotę? Nie wiem, nie jestem cyferkowym fetyszystą, ale chyba robi.

Po drugie i najważniejsze – JEST SUCHAR!!! Nie jest to jednak taki zwykły suchar, a sprzęgło STM-EVO SBK. Już po samych tych literkach można uznać, że jest uberdobre i normalnie minus dwie sekundy na każdym okrążeniu. Z ciekawostek, o których wspominają. W sprzęgle można regulować poziom hamowania silnika, poprzez zmiany „sprężyny wtórnej”. Ciekawy i przydatny na torze ficzur. To znaczy tak myślę, bo tory wyścigowe do tej pory oglądam tylko na YouTube.

Wkurzony pysk i skrzydła dostajecie gratis na przykład. Tak na marginesie, nie sądzicie, że 916 miała przyjemniejszą aparycję? Żeby wszyscy kumple wchodzący do twojego garażu czerwienieli się z zazdrości, Ducati wyposażyło SP w karbonowe koła. To znaczy, oni tam piszą o jakichś 1,4 kg mniej i minimalnej masie nieresorowanej, ale to nie ma żadnego znaczenia. Mamy też podnóżki Rizoma z aluminium i osłonami pięt z włókna węglowego.

Zawieszeniowo też niewielu podskoczy właścicielom Panigale V4 SP2. Myślę, że nawet ci co kupili Hondę CBR 1000 Fireblade R-RRRRRRRRRRRRR też, choć pewności nie mam. W każdym razie, z przodu pracować ma Öhlins TTX36 z elektronicznym amortyzatorem skrętu, również firmowanym przez ekipę od najdroższych złotych widelców. Podzespoły te charakteryzują się: „logiką OBTI (Objective Based Tuning Interface), która działa „według celów”, a nie za pomocą kliknięć, pozwala kierowcy na znacznie bardziej intuicyjne zarządzanie niż tradycyjne systemy”. No i ja im wierzę. Wyobraźcie sobie, że wymawiacie to zdanie podczas imprezy. Wszystkie dzierlatki chcą wasz numer telefonu. To znaczy, tak mi się wydaje. Napisałbym coś mądrego o hamulcach, ale myślę, że najważniejszą informacją będzie: „w wersji „SP2” dźwignie hamulca i sprzęgła są frezowane na końcach, aby zmniejszyć opór powietrza”. No i to jest argument dla żony podczas podpisywania wniosku o kredytowanie.

Pora odpowiedzieć na pytanie: Dlaczego jest średnio? Mamy tu przecież ponad 200 KM, zawieszenie za miliony złotych monet, karbon, karbon, systemy takie, że włos się jeży. Co poszło według marudnego blogera nie tak? Dlaczego on jest taki czarno smutny? Toż to niby jakiś specjalny kolor coś tam podkreślający. Żeby włoski sprzęt robił robotę musi mieć krzykliwy kolor. Dlaczego on nie jest żółty, albo chociaż czerwony? Biorę Ducati 916 SPS Foggy Replica. Tam to dopiero był seks i pożądanie, nawet bez Objective Based Tuning Interface, kiedyś to byli czasy, kiedyś to byli drogowe repliki wyścigówek.